Η ΔΑΦΝΙΝΗ ΜΑΣΚΑ
Η δάφνινη μάσκα σου έσπασε τη σιωπή της συνομωσίας.
Σταχτοπράσινα κομματάκια.
Πρασινοκίτρινα ,πάνινα κουρελάκια.
Τα πήρε ο αέρας...
Κι από ψηλά
έγιναν ίζημα λήθης,
σε ματωμένου ωκεανού
την άβυσσο…
Εκεί κείτεται….
Κι εσύ γυμνός,
πίσω απ της εξουσίας το πέτασμα,
τα άδεια μάτια σου,
κρύβεις πίσω από κόκκινα,
γυαλιά με φλόγες.
Ενώ τα κόκκαλα που πατάς,
γίνανε ατσαλένιες λεπίδες.
Ελπίδες που σε καταπίνουν ηδονικά
στη μηχανή της αντανάκλασης-
-στο απόλυτο κενό που πάντα ανήκες....
ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αφιερωμένο, σε εκείνους , που πίσω από μάσκες,
φαινάκες , στωμύλοι, ηθοποιοί ,
θεώρησαν δεδομένη την απραξία της αγνότητας.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου